| Ագաթանգեղոս/Agatangeghos 1- 7:44 |
իւր ի վերայ փայտին. զի |
փայտն |
ընդ դրաւշեալ փայտիցն, եւ ինքն |
| Ագաթանգեղոս/Agatangeghos 3- 5:7 |
քար, ոմն աղիւս, ոմն զմայր |
փայտն, |
պատրաստէին խնդալից փութով եւ մեծաւ |
| Բուզանդ/Buzand 3- 10:19 |
կայ պահեալ առ նոսա երեւոյթ |
փայտն |
հայրապետական նոյեան տապանին |
| Բուզանդ/Buzand 4- 6:21 |
Յանկարծակի ինքնին լուցեալ |
փայտն |
հրով վառէր. եւ նոքա յարուցեալք |
| Փարպեցի/Parpetsi 1- 3:5 |
խնդրոյ սրբոյ մարդոյն յայտնեցաւ կենաց |
փայտն` |
գիտէ ամենայն անձն, ի նորին |
| Փարպեցի/Parpetsi 3- 44:15 |
զաւրանայ. արդ ոչ հուրն, այլ |
փայտն |
արժանի է անուանել աստուած, որ |
| Խորենացի/Khorenatsi 2- 87:13 |
զոր եւ եգիտ իսկ զփրկական |
փայտն |
հանդերձ հինգ բեւեռաւքն, ի ձեռն |
| Ղեւոնդ/Ghevond 1- 14:186 |
Եւ Սողոմոն ասէ. «Օրհնեալ է |
փայտն, |
որով լինի արդարութիւն». եւ դարձեալ |
| Թովմա/Tovma 3- 11:16 |
զերանելին Սողոմոն՝ եւ մօտ առ |
փայտն |
կացուցին զսուրբն Կահայ, զի գոնեայ |
| Թովմա/Tovma 3- 29:40 |
եւ ընդելուզեալ մարգարտով զարդարեաց զսխրագործ |
փայտն, |
հիւսնեալ ի մէջ անուշահոտ փայտից |