27:1 Եւ գլխաւորս, վերակացուս, տեղապահս յայտ արարեալ հարցն կատարելոց, որոց առաջինն Յովսէփ, գլխաւոր ժողովոյն, եւ երկրորդն այլ աշակերտ՝ Յովհան անուն, այր իսկ սուրբ, վարդապետասէր եւ ճշմարտապատում:
|
27:1 The principals, administrators, and vicars had been named by the departed church fathers. The first of these was Hovsep, chief of the council, and the second, another pupil named Hovhan, a truly saintly, truth-loving man:
|
27:2 Որում դէպ լինէր յետ վախճանի սրբոյն, բազում եւ ազգի ազգի փորձութեանց եւ կապանաւոր վշտաց, մենամարտիկ երկպատական բռնութեանն, ի Տիզբոն քաղաքի վասն Քրիստոսի յաղթութեամբ տարեալ համբերեաց:
|
27:2 It so happened that, after the passing of the Saint, this man victoriously withstood for Christ many and varied torments and sorrows in chains at Ctesiphon in a singlehanded combat against redoubled tyranny:
|
27:3 վասն որոյ եւ զխոստովանողական անուն ժառանգեաց, ի նոյն վերակացութիւնն դառնայր յերկիրն Հայոց:
|
27:3 and thereby inherited the designation of confessor, and returned to his administrative task in Armenia:
|
27:4 Իսկ բարեացապարտին Վահանայ, որ յանկարծահաս կենաց ամենեցուն լինէր՝ աշխարհածնունդ հայրենեացն սեպհական որդի գտեալ շնորհաւքն Քրիստոսի Աստուծոյ մերոյ, մերձաւոր կենակից լինել վայելէր:
|
27:4 As for the beneficent Vahan, who rendered unexpected assistance to all, through the grace of Christ our God, becoming a true spiritual son of the world-reforming fathers, was worthy of being a close participant in their life:
|