62:0 Քանզի յետ կատարման սրբոյ կաթողիկոսին Յովսեփայ յաջորդեաց զկաթողիկոսութիւնն յաշխարհիս Հայոց տէր Մելիտէ, որ էր յազգէն Մանազկերտեցեացն. եւ զհետ նորա տէր Մովսէս, որ էր եւ նա ի նոյն ազգէ:

 62:0 For after the death of the blessed kat’oghikos Yovsep’, lord Melite (who was from the azg of Manazkertec’ik’) succeeded to the kat’oghikosate of the land of Armenia. He in turn was succeeded by lord Movses who was from the same azg:

62:1 Եւ ապա ըստ Աստուծոյ տեսչութեանն յաջորդեաց զկաթողիկոսութիւն աշխարհիս Հայոց տէր Գիւտ, որ էր ի գաւառէն Տայոց, ի գեղջէն Արահեզայ, այր լի գիտութեամբ հայովս եւ առաւելեալ յունիւն, յորդասաց բանիւ եւ առատաբուղխ վարդապետութեամբ. զոր ոչ երբէք արգելոյր անգիտութեանն տկարութիւն, այլ զծածուկս ասացեալ Հոգւոյն` նոյն սուրբ Հոգւոյն շնորհ յայտ արարեալ նովաւ` լուսաւորապէս ուսուցանէր բովանդակ ժողովրդոց. որոյ բանք իւր նման յորդառատ անձրեւի զամենայն լսողի ծաղկեցուցեալ պտղաբերէր զոգիս:

 62:1 After this, according to God’s providence, lord Giwt (who was from the village of Arahez in the district of Tayk’) succeeded to the kat’oghikosate of the land of Armenia [Giwt I Ot’msets’i, 461-478]. He was a man filled with much learning, especially in the Greek language, with (the knowledge of) rhetorical speaking, and copious doctrine:

62:2 Եւ զմնացեալ դեռեւս ի տղայութեան հասակի զորդիս նահատակելոցն ընդ սրբոյն Վարդանայ, որք ի նոյն տոհմէ Մամիկոնէիցն էին եւ կամ որք ի տոհմէ Կամսարականացն եւ կամ յայլ ազգաց, կանայք նահատակելոցն արանց եւ կապելոց ի դրանն, թէպէտ եւ ի նեղութեան էին, սակայն ուսուցեալ եւ բազում հոգողութեամբ ուսուցանել տուեալ եւ խրատեալ` ոչ իբրեւ զանփոյթս եւ զանպիտան կանայս, այլ իբրեւ զքաջայրս` զառաջիկայ զաւգտաբեր շքեղաբար հրահանգս մանկանցն հոգացեալ լնուին:

 62:2 The wives of men who had been martyred or were in captivity at court, despite the difficulties they faced, nonetheless carefully taught and counseled the young sons of the men who had been martyred with Vardan, be they from the Mamikonean tohm, the Kamsarakan tohm, or from other azgs. They did this not as careless, useless women, but as valiant men might, being full of concern for the beneficial and magnificent training of the lads:

62:4 Եւ մանաւանդ կին նահատակին Հմայեկայ Մամիկոնէի եղբաւր սրբոյն Վարդանայ, որ եղեւ կին անուանի եւ առաւելեալ ամենայն լաւ եւ մտաւոր մասամբք յամենայն կանայս ի Հայաստան աշխարհիս. որ սնոյց եւ խրատեաց զորդիսն իւր յաշխարհին Վրաց, ի տան Աշուշայի Վրաց բդեշխի, զորս բդեշխն Վրաց Աշուշայ խնդրեաց պարգեւս ի յարքայէն Պարսից Յազկերտէ, ըստ առաջագրելոցն կարգի, եւ ածեալ ետ ցմայրն իւրեանց, որում անուն էր Ձուիկ. վասն զի զքոյրն Ձըւկայ ունէր ի կնութեան բդեշխն Վրաց Աշուշայ, որում անուն էր Անուշվռամ:

 62:4 This was especially true of the wife of the martyr Hmayeak Mamikonean (saint Vardan’s brother) who was a woman renowned and intellectually better than all the women in the land of Armenia. She nourished and counseled her sons in the land of Iberia, in the tun of the bdeshx of Iberia, Ashusha. These were the children whom the Iberian bdeshx Ashusha had requested and received from the king of Iran, Yazkert, as was mentioned above. He took them and gave them to their mother, whose name was Juik. Juik’s sister, whose name was Anushvrham, was married to Ashusha, the bdeshx of Iberia:

62:5 Եւ սնուցեալ անդ մանկունքն եւ ուսեալ` յառաջադէմք էին յամենայնի եւ հռչակաւորք. որք մինչ դեռեւս ի տիս մանկութեան էին` ամենայն տեսանող մտաց երեւէին աջողակք եւ զարմանալիք. որում անուն էր առաջնոյն Վահան, եւ երկրորդին Վասակ, եւ երրորդին Արտաշէս:

 62:5 The lads who were nourished and schooled there became proficient in everything and renowned. While still in their childhood they seemed capable and marvellous. The first was named Vahan, the second, Vasak, and the third, Artashes:

62:6 Բայց էր նոցա միւս եւս եղբայր կրսեր, անուն Վարդ, որ էր մնացեալ տղայ ի դայեակս իւր ի Տայս:

 62:6 But they also had yet another younger brother, named Vard, who was still a boy and was staying with his dayeaks in Tayk’: